Tragedia wojny, zniszczenie dokumentów i ułomność ludzkiej pamięci nie pozwoliły nam na pełne odtworzenie przedwojennej działalności tej instytucji. Mimo to odwołujemy się do tych dawnych tradycji i historię naszego przedszkola łączymy z pracą naszych przedwojennych kolegów nauczycieli.
Historia narzymskiego przedszkola wiąże się z rokiem 1931, kiedy to Rada Gminna w Narzymiu, po zakończeniu budowy nowej szkoły, podjęła decyzję o wykupieniu znajdującego się w budowie obiektu handlowego w centrum wsi, należącego do Wilhelminy Krawolitzkiej. Wykupiony budynek planowano przeznaczyć na mieszkania dla nauczycieli, salę gimnastyczną i Ochronkę dla dzieci. Po długich pertraktacjach budynek wykupiono za kwotę 16 tysięcy ówczesnych złotych.
Zakupiony budynek, który pierwotnie Wilhelmina Krawolitzka budowała z przeznaczeniem na hotel, gospodę, piekarnię, poddano gruntownej przebudowie, dostosowując do planowanych potrzeb szkoły. Obiekt oddano do użytku w 1933 r. i jako pierwsze powstały tam mieszkania dla nauczycieli, a następnie sala gimnastyczna, która mieściła się w południowym skrzydle budynku. Wówczas to budynek otrzymał potoczną nazwę "Domu Nauczyciela", przy której trwa do dnia dzisiejszego.
Około 1935 r. założono w Narzymiu tak zwaną "Ochronkę dla dzieci", która była pierwowzorem dzisiejszego przedszkola. Na ten cel przeznaczono obszerną salę w pólnocnoŹ-wschodnim skrzydle budynku z wejściem od strony ulicy Leśnej. Na temat działalności narzymskiej "Ochronki" do 1939 r. nic nie wiemy, gdyż nie zachowały się żadne dokumenty dotyczące jej funkcjonowania. Żyją natomiast osoby, które do niej uczęszczały. Wiadomym jest, że "Ochronkę" utrzymali również Niemcy w okresie okupacji.
Po wyzwoleniu Narzymia spod okupacji hitlerowskiej już w lutym 1945 r. zorganizowano Publiczną Szkołę Powszechną na czele której stanął kierownik Franciszek Chudy. Kierownik we współpracy z inspektorem Powiatowego Biura Rolnego w Działdowie, Janiną Barszczewską założył w Narzymiu Przedszkole, które rozpoczęło swoją działalność w dniu 5 maja 1945 r. Przyjęto wówczas 45 dzieci, a wychowawczynią została mieszkanka wsi Zofia Olszewska. Na siedzibę przedszkola przeznaczono jedną z sal w budynku szkolnym, która pełniła również w godzinach popołudniowych rolę świetlicy wiejskiej.
Koszty utrzymania przedszkola i uposażenia pokrywało Powiatowe Biuro Rolne w Działdowie, które ponadto dostarczało dzieciom żywność i słodycze. Nadzór dydaktyczny sprawowała inspektor powiatowy do spraw przedszkoli Janina Barszczewska. Przedszkole to funkcjonowało jednak tylko do końca września 1945 r. i z braku funduszów na opłacenie personelu jego działalność została zawieszona.
W roku 1947 po długich staraniach nowo wybranego sołtysa, Stanisława Stojka i przychylności powiatowego inspektora szkolnego Sobocińskiego, reaktywowano działalność przedszkola.
W dniu 11 grudnia 1947 r. inspektor Sobociński podpisał umowę o pracę w narzymskim przedszkolu ze Stefanią Sugajską, zamieszkującą wówczas we wsi Jeleń.
Do przedszkola przyjęto wówczas 46 dzieci, a jego formalne otwarcie nastąpiło w dniu 20 grudnia 1947 r. Na siedzibę przedszkola przeznaczono pomieszczenia przedwojennej "Ochronki" w Domu Nauczyciela. Przedszkole funkcjonowało bez zaplecza kuchennego, a wychowawczyni zamieszkała u Państwa Marty i Feliksa Kozłowskich - nad ówczesną piekarnią, stołując się u Państwa Stojków. Stefania Sugajska prowadziła przedszkole do końca sierpnia 1948 r., a następnie przeniesiono ją do Rybna w celu zorganizowania tamtejszego przedszkola. Od 1 września 1948 r. prace w tutejszym przedszkolu podjęła Wanda Budzińska z Iłowa, a jako pomoc zatrudniona została Maria Rudzińska z Narzymia. Maria Rudzińska pełniła jednocześnie funkcje kucharki, intendentki i woźnej.
W tym czasie z inicjatywy sołtysa Stanisława Stojka powstaje projekt budowy nowego budynku przedszkola. Na ten cel wytyczona zostaje działka gruntowa, położona w widłach ulic Wierzbowskiej i Młyńskiej. Projekt nie doczekał się jednak realizacji, a jego twórca Stanisław Stojek, nie widząc możliwości współpracy z ówczesną władzą lokalną, opuścił Narzym przeprowadzając się do Elbląga.
W latach 1947 - 1948 przedszkole otrzymuje żywność pochodzącą z pomocy amerykańskiej, tzw. "UN-ry", którą gromadzono w magazynie przedszkola, zorganizowanym tymczasowo na strychu Domu Nauczyciela.
Na początku lat pięćdziesiątych dla potrzeb przedszkola przeznaczono kolejne pomieszczenia Domu Nauczyciela. Powstała kuchnia, która mieściła się w pomieszczeniach późniejszej biblioteki. W okresie 1955-1956 zatrudniono drugą wychowawczynię, Jadwigę Ciesielską - Jaworską, którą w kolejnym roku zastąpiła Łucja Malinowska. Wanda Budzińska wspólnie z Marią Rudzińską prowadzą przedszkole do roku 1957. Wówczas następuje całkowita zmiana personelu przedszkola. Nową kierowniczką zostaje od 1 września Jadwiga Mederska, znana później pod nazwiskiem Wądzyńska. Drugą wychowawczynią została Łucja Nowicka.
Od 1 września 1958 roku Jadwiga Wądzyńska przeniosła się do pracy w Koszelewach, a jej miejsce zajęła Janina Maciągowska. W roku 1959 Jadwiga Wądzyńska ponownie podjęła pracę w Narzymskim przedszkolu, prowadząc je nieprzerwanie do roku 1987.
W tym okresie wspólnie z nią pracowały jako wychowawczynie, kolejno: Irena Krajewska-Jaskólska, Ludwika Kaczyńska, Renata Bartkowska, Alicja Jabłońska, Daniela Sosnowska, Mirosława Kulczyńska, Barbara Wądzyńska, Iwona Samul, oraz jako personel pomocniczy: Alma Malinowska,, Bronisława Witt, Elżbieta Bernasiewicz, Cecylia Wiśniewska, Irena Gorzkiewicz, Barbara Chojnacka, Jadwiga Kowalska, Henryka Piątkowska, Barbara Gorzkiewicz, Krystyna Kostewicz, Hanna Strauss, Beata Lesińska-Dąbrowska, Mirosława Kowalska i Jadwiga Szulińska.
W okresie kierowania przedszkolem przez Jadwigę Wądzyńską znacznie rozbudowano zaplecze socjalne. Powstała nowa kuchnia, szatnia, łazienka dla dzieci, zainstalowano centralne ogrzewanie, wodę i kanalizację. Od 1957 r. w przedszkolu zorganizowano dwie grupy dzieci "starszaków" i "maluchów", których zajęcia odbywały się w godzinach przedpołudniowych. Ponadto przedszkole organizowało grupę popołudniową dla dzieci matek pracujących. W okresie wakacyjnym, w latach 60-tych, organizowane były, wspólnie z Towarzystwem Przyjaciół Dzieci, kolonie letnie dla dzieci rolników i matek pracujących w sektorze pozarolniczym. Kolonie te prowadziła kierowniczka przedszkola wspólnie z Stefanią Paczkowską i Lidią Młodzian. W tym okresie przedszkole podlegało Powiatowemu Wydziałowi Oświaty i było przedszkolem wiejskim lecz typu miejskiego. Status taki uzyskało ze względu na strukturę ludnościową wsi. Większość mieszkańców zatrudniona była wówczas w zakładach produkcyjnych w pobliskich miastach - Działdowo i Mława.
W roku 1987 Jadwiga Wadzyńska przeszła na emeryturę, a jej miejsce zajęła Daniela Sosnowska. Od 1986 r. prace w przedszkolu jako wychowawczyni podejmuje Iwona Samul, a od 1988 r., Małgorzata Goryszewska z Iłowa.
W styczniu 1991 r. do przedszkola przyłączono dwie grupy, tak zwanych „zerówek”, wraz z wychowawcami, które wcześniej wchodziły w skład Szkoły Podstawowej w Narzymiu. W roku 1993 doszło do zmiany na stanowisku dyrektora przedszkola. Nową dyrektor wyłoniono w drodze konkursu i została nią Iwona Samul, a wychowawcami Daniela Sosnowska - grupa przedszkolna, Alicja Szambora i Małgorzata Goryszewska - grupy zerowe. W lutym 1999 r. dochodzi do kolejnej reorganizacji przedszkola które w całości zostało przyłączone do Zespołu Szkół Nr 2 w Narzymiu. Wówczas to przedszkole zostało przeniesione do nowych pomieszczeń w budynku szkolnym i od tej chwili podlega dyrekcji szkolnej.
